Saturday, February 12, 2011

ജലയാനം

ജലയാനം(കവിത)
തുലാമഴയത്ത്
അവളും പാത്രങ്ങളും
നനയുന്നു.
ഇടവത്തിലും
കര്‍ക്കടകത്തിലും
വീടുതുളുമ്പി
വീഴുമെന്നും
അവളൊലിച്ചു
പോകുമെന്നും
പഴിപറയുന്നു.
മഴപൊഴിയാത്ത
വീടുവേണം.
പഴമയുടെ 
ഭ്രമങ്ങളില്‍ 
മഴയില്‍ നനഞ്ഞ്
മഞ്ഞില്‍ പുതഞ്ഞ്
വെയിലില്‍ കരിഞ്ഞ്
വീട് വീര്‍പ്പുമുട്ടുന്നു.
വരാന്തയില്‍ 
കാല്‍പ്പെരുമാറ്റം കേള്‍ക്കാം.
പിന്നാമ്പുറത്ത്
ഇലകള്‍ തൂവുന്നത് കേള്‍ക്കാം.
അകമൂലകളില്‍ 
പിതൃതര്‍പ്പണത്തിന്‍റെ
പിറുപിറുപ്പ്‌ കേള്‍ക്കാം.
മച്ചിനുള്ളില്‍
രാത്രിഞ്ജരരുടെ
കാല്‍വയ്പുകള്‍ കേള്‍ക്കാം.
ചിങ്ങത്തില്‍ 
പുതിയവീടിന്‍റെ
അസ്തിവാരത്തിന്
തിരിതെളിച്ചപ്പോള്‍ 
ഊതിക്കെടുത്തി
കാറ്റ്പറഞ്ഞു:
പഴയതാകാനായി 
എന്തിനാണിനിയും
പുതിയവീട്. 































No comments:

Post a Comment